Nie wiem jak w rzeczywistości wyglądał ten słowny pojedynek, ale to co mnie zainteresowało w tym obrazie to oczekiwanie otoczenia Frosta aby wreszcie móc bezpośrednio dokopać Nixonowi. Odegrać się, bo czegoś nie powiedział rezygnując ze swojego stanowiska, kogoś nie przeprosił. Po prostu wskoczyć mu na plecy i dobrać się do krtani. A w bezpośrednim starciu Nixon okazuje się też zwykłym, trochę zaszczutym człowiekiem tak naprawdę niewiele różniącym się od swego interlokutora. Jako osoba publiczna podlega podobnym regułom gry co Frost. Może to dostrzegł Frost i odpuścił lub nie mógł się przemóc aby kopać. Ja pierwszy raz, a o Nixonie powstało kilka filmów, zobaczyłem, że w całej swojej niejednoznacznej prezydenturze można zrobić o nim niejadowity film. Nie ma ludzi tylko złych, jak też tylko idealnych. Ja też się trochę zawiodłem na filmie, bo jak dla mnie zrobiony został na zbyt małej skali napięć. Momentami się dłużył. Ale dałem mu 7/10.

właśnie brakowało mi tam jakiejś jadowitości .. moze za bardzo sie przyzwyczailam do kąsających polskich polityków hehe

Zgadzam się, postać Frosta była jednak niewiarygodna, taki bawidamek, lata jak kot z pęcherzem po bankietach z wielkoustą towarzyszką, przychodzi na gotowe na wywiad z Nixonem i jest że tak powiem, w czarnej dupie. Finałowy wywiad też nie był powalający, powiało patosem przy słowach "jak pan mógł zawieść amerykański naród?" i ta wymowna cisza Nixona. Cel w taki oto sposób został osiągnięty: ugotować prezydenta. Zabrakło mi tu drapieżności i wiało amerykańską sztampą. Pointa z butami i nocnym telefonem tka trochę oklepana i sztuczna. Niestety zawiodłam się, na plus zasługuje tylko kreacja F. Lengelli.

Dobrze powiedziane pessoaa. W filmie brakuje emocji. Jednak nie dziwie się, że w samym wywiadzie ich nie widać, ponieważ pokazanie zdenerwowania było by przegraną...każdy musiał trzymać nerwy na wodzy. Frostowi się nie udawało się do końca panować nad emocjami ponieważ nie docenił Nixona jako przeciwnika, widać było jak padała na łopatki. Telewizja niestety rządzi się takimi prawami. Wizerunek jest ważny. Złość czy nie panowanie nad uczuciami było by źle widziane. Dlatego przez prawie cały wywiad nie widzimy zagorzałej walki...obaj walczyli przecież o coś ...jeden chciał oczyścić imię drugi osiągnąć wyższy poziom dziennikarstwa (a przede wszystkim sławę w USA :P ). Zbyt wiele kosztowało by ich pokazanie co w nich siedziało. Jednak poza kamerami oczekiwała bym większej ilości uczuć, złości , wybuchów gniewu, odczucia porażki czy poddania się...nie było tego za wiele.

Poczytaj o aferze Watergate, obejrzyj film "Wszyscy ludzie prezydenta" i orginalny wywiad Frosta z Nixonem, to wtedy napewno wiecej zrozumiesz.
Pozdrawiam.

Zgadzam się z przedmówcą. Nie zapominajmy, że film jest osadzony w amerykańskiej kulturze politycznej, a ona znacząco odbiega od naszej....

i w tym kontekście, niestety, nie znajduję nic lub bardzo mało czym moglibyśmy się w świecie pochwalić. A film według mnie bardzo dobry. I obie kreacje, znacząco różne, mi się podobały. Nie zapominajmy że to nie jest film dokumentalny i nawet jeżeli atmosfera nieco odbiegała od rzeczywistości (czego nie potwierdzę) i kreacja Sheena była dla znawców tematu niewiarygodna to mi jako laikowi znacznie bardziej przypada do gustu. Z resztą jak tu już pod innym tematem ktoś napisał, co w pełni popieram, ten film miał na celu ukazać ludzi, z ich człowieczymi zaletami i wadami, a nie monumenty po dwóch stronach barykady wystawione na śmiertelny bój do ostatniej kropli krwi.